Βασικό Λεξιλόγιο της Αρχαίας Ελληνικής
Α
ἀγάλλομαι + Δοτική αιτίας |
: |
ευφραίνομαι (>άγαλμα) |
ἄγαμαι +Αιτιατική |
: |
θαυμάζω (>αγαστός) |
ἀγαπάω-ῶ |
: |
|
1)+Αιτιατική |
: |
αγαπώ |
2) ως αμετάβατο |
: |
μένω ικανοποιήμενος |
ἄγγελος |
: |
αγγελιαφόρος |
ἀγείρω +Αιτιατική |
: |
συγκεντρώνω |
ἄγω +Αιτιατική |
: |
φέρνω, είμαι αρχηγός, οδηγώ |
ἀγών-ῶνος |
: |
δίκη |
αἰδέομαι-οῦμαι +Αιτιατική |
: |
ντρέπομαι, σέβομαι |
αἱρέομαι-οῦμαι |
: |
|
1)+Ατιατική |
: |
εκλέγω, προτιμώ |
2)+Ποιητικό Αίτιο |
: |
εκλέγομαι |
αἱρέω-ῶ +Αιτιατική |
: |
συλλαμβάνω, κυριεύω |
αἴρω +Αιτιατική |
: |
σηκώνω |
αἰσθάνομαι +Αιτιατική |
: |
αντιλαμβάνομαι, καταλαβαίνω |
αἰσχρός |
: |
αισχρός, άσχημος |
αἰσχύνομαι |
|
|
1)+Αιτιατική |
|
|
2)+Δοτική αιτίας |
: |
ντρέπομαι |
3)+Τελικό απαρέμφατο |
|
|
4)+Κατηγοριματική μετοχή |
|
|
αἰτέω-ῶ +Ατιατική |
: |
ζητώ |
αἰτία |
: |
αιτία, κατηγορία |
αἰτιάομαι-ῶμαι +Αιτιατική+Γενικη αιτίας
|
: |
κατηγορώ κάποιον για κάτι |
ἀκούω κακῶς +Ποιητικό Αίτιο |
: |
κατηγορούμαι, κακολογούμαι |
ἄκων |
: |
μη θέλοντας, ακούσια |
ἁλίσκομαι +Ποιητικό Αίτιο |
: |
συλλαμβάνομαι, κυριεύομαι |
ἄλκιμος |
: |
γενναίος (<ἀλκή=γενναιότητα) |
ἀλλότριος |
: |
ξένος (>απαλλοτρίωση) |
ἡ ἀλλοτρία |
: |
ξένη χώρα |
ἅμα |
: |
συγχρόνως |
ἁμαρτάνω +Γενική |
: |
αποτυγχάνω σε κάτι, σφάλλω |
ἀμύνομαι +Αιτιατική |
: |
αποκρούω, εκδικούμαι |
ἀμύνω +Αιτιατική |
: |
αμύνομαι εναντίον κάποιου, αποκρούω |
ἀμύνω +Δοτική |
: |
βοηθώ κάποιον |
ἀμφότεροι |
: |
και οι δύο |
ἀναιρέω-ῶ +Αιτιατική |
: |
καταστρέφω, καταργώ, αφανίζω |
ἀναλίσκω\ἀναλόω-ῶ +Αιτιατική |
: |
σπαταλώ, αφανίζω |
ἀνδράποδον (τό) |
: |
δούλος |
ἀνεψιός |
: |
εξάδελφος |
ἀνιάομαι-ῶμαι |
: |
λυπάμαι, στενοχωρούμαι |
ἀξιόω-ῶ +Αιτιατική+Τελικό απαρέμφατο |
: |
αξιώνω, απαιτώ να |
ἀπαγορεύω +Κατηγορηματική μετοχή |
: |
1)αποκάνω, κουράζομαι να |
(αόρ. :ἀπεῖπον) |
|
2)απαγορεύω να |
ἄπειμι |
: |
φεύγω, αποχωρώ |
ἀποδιδράσκω |
: |
δραπετεύω |
ἀποθνῄσκω |
: |
πεθαίνω (από μη φυσικό θάνατο) |
ἀποκτείνω +Αιτιατική |
: |
σκοτώνω |
ἀπόλλυμι +Αιτιατική |
: |
χάνω, σκοτώνω, καταστρέφω |
ἀποφαίνομαι |
: |
εκφράζω γνώμη |
ἀποψηφίζομαι +Γενική |
: |
αθωώνω κάποιον στο δικαστήριο |
ἀργύριον |
: |
τα χρήματα |
ἀρτίως |
: |
πριν από λίγο |
ἄρχω +Γενική |
: |
1)ξεκινώ, αρχίζω |
|
|
2)κυβερνώ |
ἄρχομαι +Γενική |
: |
αρχίζω |
ἄτιμος |
: |
στερημένος πολιτικών δικαιωμάτων |
ἀτιμόω-ῶ +Αιτιατική |
: |
στερώ κάποιον από τα πολιτικά του δικαιώματα |
αὐτόματος |
: |
από μόνος του (-μου κ.λ.π.) |
ἀφίημι +Αιτιατική |
: |
αφήνω |
ἀφικνέομαι-οῦμαι |
: |
φθάνω |
ἀφίσταμαι +Γενική |
: |
απομακρύνομαι, αποστατώ |
ἄχθομαι +Δοτική αιτίας |
: |
δυσανασχετώ με κάτι |
Β
βαίνω |
: |
προχωρώ (>βήμα) |
βάλλω +Αιτιατική+Δοτική οργάνου |
: |
ρίχνω, χτυπώ (>βλήμα, βολή) |
βιάζομαι +Αιτιατική+Τελικό απαρέμφατο |
: |
εξαναγκάζω να
|
βοάω-ῶ |
: |
φωνάζω, καλώ (>βοή) |
βοηθέω-ῶ +Δοτική |
: |
σπεύδω να βοηθήσω |
βουλεύω |
: |
1)συσκέπτομαι, συζητώ (κυρίως στη βουλή) |
|
|
2)είμαι μέλος της βουλής |
βουλεύομαι |
|
|
1)ως αμετάβατο |
|
|
2)+Αιτιατική |
: |
σκέπτομαι, αποφασίζω |
3)+Τελικό απαρέμφατο |
|
|
βούλομαι +απαρέμφατο |
: |
θέλω να |
βοῦς (ὁ,ἡ) |
: |
βόδι, αγελάδα |
βροτός |
: |
θνητός |
Γ
γάρ |
: |
1) γιατί |
|
|
2) δηλαδή |
|
|
3) λοιπόν |
γιγνώσκω |
|
|
1)+Κατηγορηματική μετοχή |
|
|
2)+δευτερεύουσα πρόταση |
: |
καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι |
γνώμη |
: |
γνώμη, διάνοια |
γράφω +Αιτιατική |
: |
ζωγραφάζω κάτι |
γράφω νόμον\ψήφισμα |
: |
προτείνω εγγράφως νομοσχέδιο |
γράφω πόλεμον\εἰρήνην |
: |
προτείνω εγγράφως πόλεμο\ειρήνη |
Δ
δαίμων-ονος |
: |
θεότητα (καλή ή κακή) |
δέ |
: |
αλλά, όμως, καί |
δέδοικα, δέδια |
|
|
1)+Αιτιατική |
|
|
2)+Ενδοιαστική πρόταση |
: |
φοβάμαι |
δεῖ +Τελικό απαρέμφατο |
: |
πρέπει |
δείκνυμι +Αιτιατική |
: |
δείχνω |
δεινός |
: |
φοβερός, ικανότατος |
τὰ δεινά |
: |
οι κίνδυνοι |
δέομαι |
|
|
1)+Γενική |
: |
χρειάζομαι κάτι |
2)+Γενική+Αιτιατική |
: |
παρακαλώ κάποιον για κάτι |
τὰ δέοντα |
: |
τα αναγκαία, τα απαραίτητα |
δέος |
: |
φόβος |
δεσπότης |
: |
αφέντης, κύριος |
δεῦρο |
: |
προς τα εδώ |
δεῦτε |
: |
εμπρός ! |
δέω-ῶ +Αιτιατική |
: |
δένω |
δή |
: |
λοιπόν |
δῆτα |
: |
στ’ αλήθεια |
δῃόω-ῶ +Αιτιατική |
: |
καταστρέφω, φονεύω (>δῄωσις) |
διαβολή |
: |
συκοφαντία |
διάγω+ Κατηγορηματική μετοχή |
: |
περνώ τον καιρό μου κάνοντας κάτι |
διαλλάττω +Αιτιατική+Δοτική |
: |
συμφιλιώνω κάποιον με κάποιον |
διαπράττομαι +Αιτιατική |
: |
κατορθώνω |
διατάσσομαι |
: |
τοποθετούμαι (κυρίως στο πεδίο μάχης) |
διατελέω-ῶ +Κατηγορηματική μετοχή |
: |
περνώ τον καιρό μου κάνοντας κάτι |
διαφθείρομαι |
: |
καταστρέφομαι, σκοτώνομαι |
δίκη |
: |
δικαιοσύνη, τιμωρία, ικανοποίηση |
δίκην δίδωμι |
|
|
1)+Δοτική |
|
|
2)+Ποιητικό Αίτιο |
: |
τιμωρούμαι (από κάποιον) |
δίκην λαμβάνω +Ποιητικό Αίτιο |
: |
τιμωρώ κάποιον |
δίκην +Γενική |
: |
σαν ...... |
δοκεῖ +Δοτική προσωπική+απαρέμφατο |
: |
μου φαίνεται ότι, αποφασίζω να |
δόξα |
: |
γνώμη |
δουλεύω +Δοτική |
: |
είμαι δούλος, υπηρετώ κάποιον |
δουλόω-ῶ +Αιτιατική |
: |
υποδουλώνω |
δύναμαι +Τελικό απαρέμφατο |
: |
μπορώ να |
Ε
ἔαρ-ος, τό |
: |
άνοιξη |
ἐάω-ῶ +Αιτιατική+Τελικό απαρέμφατο |
: |
αφήνω κάποιον να |
ἐγκαλέω-ῶ +Δοτική+Αιτιατική |
: |
κατηγορώ κάποιον για κάτι |
ἔγκλημα |
: |
κατηγορία |
ἐγκρατής +Γενική |
: |
κύριος κάποιου πράγματος |
(ἐ)θέλω +Τελικό απαρέμφατο |
: |
θέλω |
ἐθίζω +Αιτιατική+Τελικό απαρέμφατο |
: |
συνηθίζω κάποιον να |
ἔθος-ους |
: |
έθιμο, συνήθεια |
εἰ |
: |
εάν |
εἴθε |
: |
μακάρι να |
εἰκῇ |
: |
στην τύχη, όπως λάχει |
εἰκός ἐστι |
: |
είναι εύλογο\φυσικό να |
εἰκότως |
: |
εύλογα |
εἰ μή |
: |
παρά μόνο, εκτός αν |
εἰμί |
: |
1) είμαι κάτι |
|
|
2) υπάρχω |
εἶμι |
: |
πηγαίνω, έρχομαι |
εἱργνύω +Αιτιατική |
: |
φυλακίζω |
εἴργω +Αιτιατική |
: |
εμποδίζω |
εἶτα |
: |
έπειτα |
εἴωθα +Τελικό απαρέμφατο |
: |
συνηθίζω να |
ἕκαστος |
: |
ο καθένας |
ἑκάτερος |
: |
ο καθένας από τους δύο |
ἑκών |
: |
εκούσια, με τη θέλησή του (μου κ.λ.π.) |
ἔλαττον ἔχω +Γενική |
: |
μειονεκτώ έναντι κάποιου |
ἐλαύνω |
|
|
1)ως αμετάβατο |
: |
πορεύομαι |
2)+Αιτιατική |
: |
οδηγώ κάποιον |
ἐλέγχω +Αιτιατική |
: |
αποδεικνύω το άτοπο ή την ενοχή κάποιου |
ἐλευθερόω-ῶ +Αιτιατική+Γενική |
: |
ελευθερώνω,απαλλάσσω κάποιον από κάτι |
ἐλέφας-αντος |
: |
ελάφαντας |
ἐμός-ή-όν |
: |
δικός-ή-ό μου |
ἐναντίος |
: |
εχθρός |
ἐνδεής |
: |
πτωχός |
ἔνδον |
: |
μέσα |
ἕνεκα\ἕνεκεν |
: |
εξαιτίας\για |
ἔνθα |
: |
όπου, εκεί, τότε |
ἐνθένδε |
: |
από εδώ |
ἐνθυμέομαι-οῦμαι |
|
|
1)+Αιτιατική |
: |
έχω στο νου, λαμβάνω υπόψη |
2)+Γενική |
: |
θυμάμαι |
ἐνιαυτός |
: |
έτος |
ἔνιοι-αι-α |
: |
μερικοί-ές-ά |
ἐνταῦθα |
: |
εκεί, τότε |
ἐντεῦθεν |
: |
από εκεί |
ἐντυγχάνω +Δοτική |
: |
συναντώ κάποιον |
ἐξαιτέομαι-οῦμαι +Αιτιατική |
: |
ζητώ την παράδοση κάποιου |
ἐξανδραποδίζομαι +Αιτιατική |
: |
υποδουλώνω |
ἐξελαύνω +Αιτιατική |
: |
εξορίζω |
ἔξεστι +Τελικό απαρέμφατο |
: |
είναι δυνατό να |
ἔοικα +Δοτική |
: |
μοιάζω με, φαίνομαι σαν |
ἐπαίρομαι +Δοτική αιτίας |
: |
περηφανεύομαι για κάτι |
ἐπαΐων-οντος |
: |
ο ειδικός |
ἔπειμι +Αιτιατική\Δοτική |
: |
επιτίθεμαι σε κάποιον |
ἐπέχω +Αιτιατική |
: |
εμποδίζω, σταματώ |
ἐπιβουλεύω +Δοτική |
: |
μηχανορραφώ εναντίον κάποιου |
ἐπιδημέω-ῶ |
: |
έρχομαι και μένω σε έναν τόπο |
ἐπικουρέω-ῶ +Δοτική |
: |
βοηθώ |
ἐπιλανθάνομαι +Γενική |
: |
ξεχνώ |
ἐπιμαρτύρομαι +Αιτιατική |
: |
επικαλούμαι κάποιον ως μάρτυρα |
ἐπιμελέομαι-οῦμαι +Γενική |
: |
φροντίζω, νοιάζομαι |
τὰ ἐπιτήδεια |
: |
τα αναγκαία |
ἐπιτρέπω +Δοτική+Αιτιατική |
: |
αναθέτω\παραχωρώ σε κάποιον κάτι |
ἐπιτήδευμα |
: |
ασχολία, επάγγελμα |
ἐπιχώριος |
: |
ντόπιος |
ἕπομαι +Δοτική |
: |
ακολουθώ |
ἐράω-ῶ +Αιτιατική |
: |
αγαπώ |
ἐρρωμένος-η-ον |
: |
δυνατός |
ἐσθής-ῆτος, ἡ |
: |
ρούχο |
ἐσθίω +Αιτιατική |
: |
τρώω |
ἐσθλός |
: |
καλός, γενναίος |
ἔσθ’ ὅτε\ἔστιν ὅτε |
: |
μερικές φορές, κάποτε |
ἔστιν +Τελικό απαρέμφατο |
: |
είναι δυνατόν να... |
ἔσχατος |
: |
τελευταίος |
ἑταῖρος |
: |
φίλος, σύντροφος |
ἑταίρα |
: |
παλλακίδα, γυναίκα ελευθερίων ηθών |
ἕτερος |
: |
άλλος, ο άλλος εκ των δύο |
εὖ |
: |
καλά |
εὐβουλία |
: |
φρόνηση, σύνεση |
εὐδαιμονίζω +Αιτιατική |
: |
θεωρώ κάποιον ευτυχή |
εὐδαιμονέω-ῶ |
: |
είμαι ευτυχής |
εὐδοκιμέω-ῶ |
: |
έχω καλή φήμη, προοδεύω |
εὐήθης |
: |
απονήρευτος, αθώος |
εὐλαβέομαι-οῦμαι +Αιτιατική |
: |
σέβομαι, φυλάγομαι από κάτι |
εὖ πάσχω +Ποιητικό Αίτιο |
: |
ευεργετούμαι |
εὖ ποιέω-ῶ +Αιτιατική |
: |
ευεργετώ |
εὐπετής |
: |
εύκολος |
εὖ πράττω |
: |
ευτυχώ |
εὐτυχέω-ῶ |
: |
είμαι τυχερός |
Ζ
ζηλόω-ῶ +Αιτιατική+Γενική |
: |
ζηλεύω, θαυμάζω κάποιον για κάτι |
ζημία |
: |
ζημιά, τιμωρία |
ζημιόω-ῶ +Αιτιατική+Δοτική τρόπου |
: |
βλάπτω, τιμωρώ κάποιον με κάτι |
ζητέω-ῶ +Αιτιατική |
: |
ερευνώ, αναζητώ |
Η
ἤ |
: |
ή, παρά |
ἦ |
: |
αληθινά, βέβαια |
ᾗ |
: |
όπου, με όποιον τρόπο |
ἡγεμών-όνος |
: |
οδηγός, αρχηγός |
ἡγέομαι-οῦμαι |
|
|
1)+Γενική |
: |
είμαι αρχηγός κάποιου |
2)+Ειδικό απαρέμφατο |
: |
πιστεύω ότι... |
ἥδομαι +Δοτική αιτίας |
: |
ευχαριστιέμαι με |
, ἦ δ’ ὅς, |
: |
, είπε αυτός, |
ἡδύς |
: |
ευχάριστος |
ἥκω |
: |
έχω έρθει, έρχομαι |
ἡ ἤπειρος |
: |
η ηπειρωτική χώρα |
ἡττάομαι-ῶμαι +Γενική |
: |
υστερώ κάποιου, νικιέμαι |
Θ
θαρρέω-ῶ |
: |
είμαι θαρραλέος |
θεάομαι-ῶμαι +Αιτιατική |
: |
βλέπω, παρατηρώ |
θέμις ἐστί +Τελικό απαρέμφατο |
: |
είναι δίκαιο, επιτρέπεται |
θεραπεύω +Αιτιατική |
: |
φροντίζω, υπηρετώ |
θεράπων-οντος |
: |
υπηρέτης |
θνῄσκω |
: |
πεθαίνω |
θύω +Αιτιατική |
: |
θυσιάζω |
Ι
ἰδίᾳ |
: |
στην ιδιωτική ζωή |
ἰδιώτης |
: |
ο απέχων από τα πολιτικά |
ἱκανός |
: |
αρκετός |
ἵστημι +Αιτιατική |
: |
τοποθετώ\στήνω κάτι |
ἰάομαι-ῶμαι +Αιτιατική |
: |
θεραπεύω |
Κ
καθέζομαι |
: |
κάθομαι |
καθεύδω |
: |
κοιμάμαι |
καθίστημί τινά τι |
: |
κάνω κάποιον κάτι |
καινός |
: |
καινούριος, παράξενος |
καίπερ |
: |
αν και |
καιρός |
: |
ευκαιρία |
κακῶς λέγω +Αιτιατική |
: |
κακολογώ |
κακῶς ποιῶ +Αιτιατική |
: |
βλάπτω |
κακός |
: |
κακός, δειλός, άσχημος |
καλός |
: |
καλός, όμορφος |
κάμνω |
|
|
1) ως αμετάβατο |
: |
κουράζομαι |
2)+Κατηγορηματική μετοχή |
: |
κουράζομαι να... |
καταγιγνώσκω +Γενική+Αιτιατική |
: |
καταδικάζω\κατηγορώ κάποιον για κάτι |
καταλείπω +Δοτική+Αιτιατική |
: |
εγκαταλείπω\αφήνω σε κάποον κάτι |
καταλύω |
: |
διαμένω προσωρινά |
καταψηφίζομαι +Γενική+Αιτιατική |
: |
καταδικάζω κάποιον σε\για κάτι |
κατοικίζω +Αιτιατική |
: |
1) εγκαθιστώ ανθρώπους σε αποικία |
|
|
2)ιδρύω αποικία |
κελεύω +Αιτιατική |
: |
διατάζω, προτρέπω, παρακαλώ |
κέρας-ατος, τό |
: |
κέρατο, πολεμική πτέρυγα |
κήδομαι +Γενική |
: |
φροντίζω για κάποιον |
κηδεστής |
: |
εξ αγχιστείας συγγενής, πεθερός |
κινδυνεύω |
|
|
1) ως αμετάβατο |
: |
ριψοκινδυνεύω |
2) +Τελικό απαρέμφατο |
: |
είναι πιθανό να, φαίνεται να |
κλεινός |
: |
ένδοξος |
κλέος-ους |
: |
δόξα |
κλῆρος, ὁ |
: |
1) κληρονομιά |
|
|
2) το εκ διανομής γαιών κτήμα(>κληροῦχος) |
τά κοινά |
: |
οι πολιτικές υποθέσεις |
κοινῇ |
: |
από κοινού |
1) +Αιτιατική+Δοτική |
: |
ενώνω κάτι με κάτι |
2) +Δοτική+Αιτιατική |
: |
ανακοινώνω σε κάποιον κάτι |
κοινωνέω-ῶ |
|
|
1) +Γενική |
: |
μετέχω σε κάτι |
2)+Δοτική+Γενική |
: |
συμμετέχω με κάποιον σε κάτι |
κολάζω +Αιτιατική |
: |
τιμωρώ |
κομίζω +Δοτική+Αιτιατική |
: |
φέρνω σε κάποιον κάτι |
κοῦφος |
: |
ελαφρύς, ελαφρόμυαλος |
κρατέω-ῶ +Γενική (ή Αιτιατική) |
: |
επικρατώ, νικώ, γίνομαι κύριος |
κτάομαι-ῶμαι +Αιτιατική |
: |
αποκτώ |
κτείνω +Αιτιατική |
: |
σκοτώνω |
κύριος |
: |
ιδιοκτήτης, αφέντης |
κωλύω +Αιτιατική+Γενική |
: |
εμποδίζω κάποιον από κάτι |
Λ
λαγχάνω +Αιτιατική |
: |
μου λαχαίνει κάτι(>λαχνός, λαχείο) |
λᾴθρα |
: |
στα κρυφά |
λαμβάνω +Αιτιατική |
: |
παίρνω, συλλαμβάνω |
λανθάνω +Αιτιατική +Κατηγοριματική μετοχή |
: |
δε με αντιλαμβάνεται κάποιος να κάνω κάτι |
εὖ λέγω |
: |
επαινώ |
λείπω +Δοτική+Αιτιατική |
: |
αφήνω, εγκαταλείπω σε κάποιον κάτι |
λιμός |
: |
πείνα |
λοιδορέω-ῶ +Αιτιατική |
: |
υβρίζω |
λοιμός |
: |
επιδημική ασθένεια |
λυμαίνομαι +Αιτιατική |
: |
καταστρέφω, σκοτώνω |
λύμη, ἡ |
: |
καταστροφή |
Μ
μάλιστα |
: |
προπαντός, κυρίως |
μανθάνω +Αιτιατική |
: |
καταλαβαίνω, μαθαίνω |
μαρτυρέω-ῶ |
: |
καταθέτω ως μάρτυρας |
μαρτύριον |
: |
απόδειξη |
μεγαλαυχέω-ῶ |
: |
υπερηφανεύομαι |
μέγα φρονῶ |
: |
υπερηφανεύομαι |
μείγνυμί τινί τι |
: |
αναμειγνύω κάτι με κάτι |
μειράκιον |
: |
νεαρός |
μέλει μοί τινος |
: |
με νοιάζει για κάτι |
μέλλω |
|
|
1) +απαρέμφατο μέλλοντα |
: |
σκοπεύω να |
2 )+ απαρέμφατο ενεστώτα |
: |
αναβάλλω να |
μέμνημαι +Γενική |
: |
θυμάμαι |
μέμφομαι +Αιτιατική |
: |
κατηγορώ |
μεταμέλει μοί τινος |
: |
μετανιώνω για κάτι |
μεταπέμπομαι +Αιτιατική |
: |
στέλνω και καλώ |
μέτριος |
: |
μετριοπαθής |
μηχανή |
: |
επινόηση, στρατήγημα |
μιμνῄσκομαι +Γενική |
: |
θυμάμαι |
μιμνῄσκω τινά τινός |
: |
θυμίζω σε κάποιον κάτι |
μισθόομαι-οῦμαι +Αιτιατική |
: |
νοικιάζω ως ενοικιαστής |
μισθόω-ῶ +Αιτιατική+Δοτική |
: |
νοικιάζω ως ιδιοκτήτης |
μοῖρα |
: |
μοίρα, μερίδιο |
Ν
ναῦς, ἡ |
: |
πλοίο (κυρίως το πολεμικό) |
νέμεσις |
: |
απονομή δικαιοσύνης, θεϊκή τιμωρία |
νέμω +Δοτική+Αιτιατική |
: |
μοιράζω σε κάποιους κάτι |
νέμομαι |
|
|
1)+Δοτική+Αιτιατική |
: |
μοιράζομαι με κάποιους κάτι |
2)+Αιτιατική |
: |
εκμεταλλεύομαι (για βιοπορισμό) |
νομίζω |
|
|
1) +απαρέμφατο |
: |
νομίζω ότι |
2) +Αιτιατική +κατηγορούμενο |
: |
θεωρώ κάποιον ως... |
νῦν |
: |
τώρα |
νύν |
: |
λοιπόν |
Ξ
τὸ ξενικόν |
: |
μισθοφορικό στράτευμα |
ξένος |
: |
1) φίλος εκ φιλοξενίας |
|
|
2) μισθοφόρος(ξένος) στρατιώτης |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ο
ὅθεν |
: |
από όπου |
οἴομαι +Ειδικό απαρέμφατο |
: |
νομίζω ότι |
οἶδα |
|
|
1) +Αιτιατική |
: |
ξέρω κάτι |
2) +Αιτιατική +Κατηγοριματική μετοχή |
: |
γνωρίζω για κάποιον ότι |
οἴκαδε |
: |
προς την πατρίδα |
οἰκεῖος |
: |
συγγενής, «δικός μας» |
οἰκέτης |
: |
οικιακός δούλος |
οἰκίζω +Αιτιατική (βλ. κατοικίζω) |
|
|
οἴκοθεν |
: |
από την πατρίδα |
οἴκοι |
: |
στην πατρίδα |
οἶμαι (βλ. οἴομαι) |
|
|
οἶόν τ’ ἐστίν +Τελικό απαρέμφατο |
: |
είναι δυνατό να |
οἶός τ’ εἰμί +Τελικό απαρέμφατο |
: |
μπορώ να |
οἴχομαι+Κατηγοριματική μετοχή |
: |
εσπευσμένα\αμέσως (κάνω κάτι) |
ὀκνέω-ῶ +Τελικό απαρέμφατο |
: |
διστάζω να |
οἱ ὀλίγοι |
: |
ολιγαρχικοί |
ὀλιγωρέω-ῶ +Γενική |
: |
αδιαφορώ για κάποιον |
ὄμβρος, ὁ |
: |
βροχή |
ὁμιλέω +Δοτική |
: |
συναναστρέφομαι με |
ὁμιλία |
: |
συναναστροφή |
ὄμνυμι |
|
|
1)+απαρέμφατο (μέλλοντα) |
: |
ορκίζομαι ότι |
2)+Αιτιατική |
: |
σφραγίζω με όρκο κάτι |
ὁμολογέω-ῶ +Δοτική |
: |
συμφωνώ με\σε |
ὅμορος |
: |
γειτονικός |
ὀνειδίζω +Δοτική+Αιτιατική |
: |
μυκτηρίζω\κατηγορώ σε κάποιον κάτι |
τά ὄντα |
: |
περιουσία |
ὀξύς |
: |
σφοδρός |
ὅποι |
: |
όπου |
ὁπότερος |
: |
όποιος από τους δυο |
ὁράω-ῶ +Αιτιατική (+Κατηγορηματική μετοχή) |
: |
βλέπω |
ὁρμάω-ῶ\-ῶμαι +Τελικό απαρέμφατο |
: |
1) επιθυμώ να |
|
|
2) ξεκινώ να |
ὁρμέω-ῶ |
: |
είμαι αγκυροβολημένος |
ὁρμίζομαι |
: |
αγκυροβολώ |
ὅρος, ὁ |
: |
σύνορο, όριο |
ὄρος, το |
: |
βουνό |
οὐδαμῶς |
: |
με κανένα τρόπο |
οὐδεπώποτε |
: |
ποτέ ως τώρα |
οὖν |
: |
λοιπόν |
οὖς,ὠτός, το |
: |
αυτί |
οὐσία |
: |
1) ουσία |
|
|
2) περιουσία |
οὕτως |
: |
1) έτσι |
|
|
2) τόσο |
Π
παιδεύω +Αιτιατική |
: |
εκπαιδεύω, μορφώνω |
παιδιά, ἡ |
: |
παιγνίδι |
παῖς, ὁ\ἡ |
: |
1) παιδί |
|
|
2) δούλος, υπηρέτης |
παίω +Αιτιατική |
: |
χτυπώ |
πάλαι |
: |
παλιά, από παλιά, από ώρα |
παντάπασιν |
: |
εντελώς |
πανταχοῦ, -ῇ |
: |
παντού |
πάνυ |
: |
πολύ |
παραγίγνομαι +Δοτική |
: |
συμπαραστέκομαι, συμμαχώ |
παρακαλέω-ῶ +Αιτιατική |
: |
προσκαλώ |
παρακελεύομαι +Δοτική+Αιτιατική |
: |
παραγγέλνω, παρακινώ κάποιον για κάτι |
παραλαμβάνω +Αιτιατική |
: |
παίρνω,αναλαμβάνω(ένα αξίωμα) |
παραμυθέομαι-οῦμαι +Αιτιατική |
: |
παρηγορώ |
τὸ παράπαν |
: |
καθόλου, τίποτα |
παρασκευάζω +Αιτιατική |
: |
προετοιμάζω |
παρασκευή |
: |
προετοιμασία |
(ἐκ τοῦ) παραχρῆμα |
: |
εκ του προχείρου, αμέσως |
πάρειμι +Δοτική |
: |
παρευρίσκομαι, συμπαρίσταμαι |
πάσχω +Αιτιατική +Ποιητικό Αίτιο |
: |
υφίσταμαι κάτι από κάποιον |
παύω\-ομαι +Αιτιατική\Δοτική |
: |
τελειώνω, σταματώ |
πειράομαι-ῶμαι |
|
|
1)+Γενική |
: |
επιχειρώ κάτι |
2)+Τελικό απαρέμφατο |
: |
επιχειρώ να |
πέμπω +Αιτιατική |
: |
στέλνω |
πένομαι |
: |
είμαι πάμπτωχος |
περιγίγνομαι +Γενική |
: |
υπερισχύω κάποιου |
περιοράω-ῶ +Αιτιατική +Κατηγορηματική μετοχή |
: |
αδιαφορώ\αφήνω\ανέχομαι να γίνεται κάτι |
πίμπλημι +Γενική+Αιτιατική |
: |
γεμίζω με κάτι κάτι |
πιπράσκω +Αιτιατική +Γενική αξίας |
: |
πουλάω κάτι σε μια τιμή |
πίπτω |
|
|
1) ως αμετάβατο |
: |
πέφτω |
2) +Ποιητικό Αίτιο |
: |
σκοτώνομαι από κάποιον |
τὰ πιστά |
: |
οι εγγυήσεις |
πιστός |
: |
αξιόπιστος |
πλεονεκτέω-ῶ |
|
|
1) +Γενική |
: |
πλεονεκτώ έναντι κάποιου |
2) ως αμετάβατο |
: |
είμαι πλεονέκτης |
πληρόω-ῶ +Αιτιατική+Γενική |
: |
γεμίζω κάτι με κάτι |
πόθεν |
: |
από πού ; |
ποί |
: |
κάπου |
ποῖ |
: |
πού ; προς τα πού ; |
ποιέω-ῶ |
|
|
1) +Αιτιατική |
: |
κάνω κάτι |
2) +Αιτιατική +κατηγορούμενο |
: |
κάνω κάποιον κάτι |
ποίος |
: |
κάποιου είδους |
ποῖος |
: |
τι είδους ; |
πολέμιος |
: |
εχθρός |
πολιτεία |
: |
1) πολίτευμα |
|
|
2) κράτος |
|
|
3) το άριστο πολίτευμα (στον Αριστοτέλη) |
πολλάκις |
: |
πολλές φορές |
πολλαχοῦ |
: |
σε πολλά μέρη |
οἱ πολλοί |
: |
οι περισσότεροι |
πονέω-ῶ |
: |
κοπιάζω, εργάζομαι |
πονηρός |
: |
κακός, ανίκανος, κοπιαστικός |
πόνος |
: |
κόπος |
πόρος, ὁ |
: |
δρόμος |
πόρρω |
: |
μακριά |
ποτέ |
: |
κάποτε |
πότε |
: |
πότε ; |
πότερον-α.....ἤ..... |
: |
(τι από τα δυο,) [το ένα] ή [το άλλο] ; |
τὰ πράγματα |
|
συνθήκες, υποθέσεις, περιοπτώσεις |
πράγματα παρέχω τινί |
: |
προξενώ δυσκολίες σε κάποιον |
πράττομαι +Αιτιατική |
: |
εισπράττω |
εὖ\καλῶς πράττω |
: |
ευτυχώ |
πρέσβυς-εως |
: |
1)γέροντας |
|
|
2)πρεσβευτής |
πρόειμι |
: |
προχωρώ |
προΐεμαι +Αιτιατική |
: |
αφήνω, εγκαταλείπω |
προπετής |
: |
ορμητικός |
προσγίγνομαι +Δοτική |
: |
προστίθεμαι σε |
πρόσειμι +Δοτική |
: |
πλησιάζω σε |
προσέχω τὸν νοῦν +Δοτική |
: |
έχω στραμμένη την προσοχή μου σε |
προσήκει +Τελικό απαρέμφατο |
: |
ταιριάζει\πρέπει να |
προστατέομαι-οῦμαι +Ποιητικό Αίτιο |
: |
κυβερνιέμαι |
πρότερον |
: |
παλιότερα |
πυνθάνομαι +Αιτιατική+Γενική |
: |
ερωτώ\πληροφορούμαι κάτι από κάποιον |
πώ |
: |
ως τώρα |
πώς |
: |
κάπως, κατά κάποιον τρόπο |
πῶς |
: |
πώς; |
Ρ
ῥᾴδιος |
: |
εύκολος |
ῥῖγος, το |
: |
ψύχος |
ῥώμη |
: |
δύναμη |
Σ
σεμνός |
: |
σεβάσμιος |
σεμνύνομαι |
: |
υπερηφανεύομαι |
σῖτος, ὁ\σιτίον, το |
: |
τρόφιμα, προμήθειες |
σκοπέω-ῶ\-οῦμαι |
|
|
1) +Αιτιατική |
: |
εξετάζω, σκοπεύω |
2) +Πλάγια ερώτηση |
: |
σκέπτομαι, αναζητώ |
σπουδῇ |
: |
βιαστικά |
στάσις |
: |
επανάσταση |
στρατεία |
: |
εκστρατεία |
στρατεύω |
: |
εκστρατεύω |
συχνός |
: |
πυκνός |
συγγιγνώσκω +Δοτική |
: |
συμφωνώ με |
συγχωρέω-ῶ +Δοτική+Αιτιατική |
: |
επιτρέπω σε κάποιον κάτι |
συλλαμβάνω +Αιτιατική |
: |
συγκεντρώνω, παίρνω μαζί μου |
συμβουλεύομαι +Δοτική |
: |
συζητώ με κάποιον |
συνάγω ἐκκλησίαν |
: |
συγκαλώ σε συνέλευση |
σύνειμι +Δοτική |
: |
συναναστρέφομαι με |
συνίημι +Αιτιατική |
: |
καταλαβαίνω |
σφάλλομαι +Αντικείμενο (κυρίως σύστοιχο) |
: |
κάνω λάθος |
σχολή |
: |
αργία, ελεύθερος χρόνος |
σχολῇ |
: |
δύσκολα |
σῶμα |
: |
1) σώμα |
|
|
2) ζωή |
Τ
ταύτῃ |
: |
έτσι, εκεί, από εκεί |
τάχα |
: |
σύντομα, αμέσως |
τέ....καί |
: |
και.....και..... |
τελευτάω-ῶ |
|
|
1) ως αμετάβατο |
: |
πεθαίνω(από φυσικό θάνατο) |
2) +Αιτιατική |
: |
τελειώνω κάτι |
τελέω-ῶ +Αιτιατική |
: |
τελειώνω, πληρώνω |
τὰ τέλη\οἱ ἐν τέλει |
: |
οι άρχοντες |
τήμερον |
: |
σήμερα |
τῇδε |
: |
έτσι, εδώ, από εδώ |
τίθημι +Αιτιατική |
: |
θέτω, τοποθετώ |
τίκτω +Αιτιατική |
: |
γεννώ |
τιμή |
: |
εξουσία, αρχή |
τίμημα |
: |
πρόστιμο, ποινή, φόρος |
τιμωρέω-ῶ |
|
|
1) +Δοτική |
: |
βοηθώ κάποιον |
2) +Αιτιατική |
: |
τιμωρώ, εκδικούμαι |
τιμωροῦμαι +Αιτιατική |
: |
τιμωρώ, εκδικούμαι |
τιτρώσκω +Αιτιατική |
: |
τραυματίζω |
τοι |
: |
βέβαια, όμως |
τοιγαροῦν\τοιγάρτοι\ τοίνυν |
: |
γι αυτό, βέβαια, λοιπόν |
τοιόσδε\τοιοῦτος |
: |
τέτοιου είδους |
τοσόςδε\τοσοῦτος |
: |
τόσο μεγάλος, τόσος |
τρέφω +Αιτιατική |
: |
τρέφω, ανατρέφω |
τριηραρχέω-ῶ |
: |
είμαι τριήραρχος |
τριήρης-ους\τριήρις -εως |
: |
η τριήρη (πολεμικό πλοίο) |
τρόπαιον\τροπαῖον |
: |
μνημείο νίκης |
τρυφή |
: |
απόλαυση |
τυγχάνω |
|
|
1) +Γενική |
: |
πετυχαίνω κάτι |
2) +Κατηγορηματική μετοχή |
: |
τυχαίνει να..., τυχαία... |
Υ
ὑβρίζομαι |
: |
ατιμάζομαι |
ὑβρίζω |
: |
φέρομαι αλαζονικά |
ὕβρις-εως |
: |
αλαζονεία, υπέρβαση του μέτρου |
ὕλη |
: |
δάσος, ξυλο (>υλοτόμος) |
ὑπάρχω |
|
|
1) ως αμετάβατο |
: |
υπάρχω |
2) +Γενική |
: |
ξεκινώ πρώτος κάτι |
3) +κατηγορούμενο |
: |
είμαι κάτι |
ὑπείκω +Δοτική |
: |
υποχωρώ σε |
ὑπισχνέομαι-οῦμαι +Δοτική+Αιτιατική |
: |
υπόσχομαι σε κάποιον κάτι |
ὑπολαμβάνω |
|
|
1)ως αμετάβατο |
: |
παίρνω το λόγο |
2)+Ειδικό απαρέμφατο |
: |
νομίζω ότι... |
ὑπολείπω +Δοτική+Αιτιατική |
: |
αφήνω, εγκαταλείπω σε κάποιον κάτι |
ύποπτεύω +Α. 2)+Ειδικό απαρέμφατο) |
: |
υποπτεύομαι κάποιον (ότι...) |
ὑπόσπονδος |
: |
με συνθήκες |
ἡ ὑστεραία |
: |
η επόμενη μέρα |
Φ
φαίνω +Αιτιατική |
: |
φανερώνω, δείχνω |
φέρω |
|
|
1) +Αιτιατική |
: |
υποφέρω με |
2) +Δοτική+Αιτιατική |
: |
μεταφέρω σε κάποιον κάτι |
χαλεπῶς φέρω +Δοτική αιτίας |
: |
δυσανασχετώ με
|
φεύγω +Ποιητικό Αίτιο |
: |
εξορίζομαι, διώκομαι από κάποιον |
φείδομαι +Γενική |
: |
τσιγγουνεύομαι, λυπάμαι |
φημί +Ειδικό απαρέμφατο |
: |
λέω, ισχυρίζομαι |
φθάνω +Αιτιατική+ Κατηγοριματική μετοχή |
: |
προφθαίνω να κάνω κάτι πριν από κάποιον άλλο |
φθέγγομαι +Αιτιατική |
: |
λέω κάτι |
φιλέω-ῶ +Αιτιατική |
: |
αγαπώ |
φοιτάω-ῶ |
: |
συχνάζω |
φράζω +Αιτιατική |
: |
εξηγώ, λέω κάτι |
φρονέω-ῶ |
|
|
1) ως αμετάβατο |
: |
είμαι συνετός |
2)+Ειδικό απαρέμφατο |
: |
σκέπτομαι ότι |
φύομαι |
: |
γεννιέμαι, είμαι από τη φύση μου κάτι |
Χ
χαλεπαίνω +Δοτική αιτίας |
: |
οργίζομαι με |
χαρίεις-εσσα-εν |
: |
ευχάριστος, χαριτωμένος |
χαρίζομαι +Δοτική |
: |
κάνω χάρη, δείχνω εύνοια σε κάποιον |
χειρόομαι-οῦμαι +Αιτιατική |
: |
κυριεύω, φέρνω υπό την κατοχή μου |
χθών-ονός, ἡ |
: |
γη (>καταχθόνιος) |
χρεία |
: |
ανάγκη |
χρή +Τελικό απαρέμφατο |
: |
πρέπει να |
χρῄζω +Γενική |
: |
χρειάζομαι, επιθυμώ, απαιτώ |
χρῆμα |
: |
πράγμα |
τὰ χρήματα |
: |
η ιδιοκτησία, το βιος |
χρήομαι-ῶμαι +Δοτική+ (κατηγορούμενο σε Δοτική) |
: |
χρησιμοποιώ κάτι (ως κάτι) |
χώρα |
: |
τόπος, επαρχιακό μέρος |
χωρέω-ῶ |
: |
προχωρώ |
Ψ
ψηφίζομαι |
|
|
1) +Αιτιατική |
: |
αποφασίζω κάτι |
2) +Τελικό απαρέμφατο |
: |
αποφασίζω να |
οἱ ψιλοί |
: |
ελαφρά οπλισμένοι σταρτιώτες |
Ω
ὧδε |
: |
έτσι |
ὠνέομαι-οῦμαι +Αιτιατική +Γενική αξίας |
: |
αγοράζω\διαπραγματεύομαι κάτι σε μια τιμή |
ὥρα |
: |
η εποχή του έτους, η νεότητα |
ὡς |
: |
όπως |
ὥσπερ |
: |
όπως ακριβώς |