ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΤΥΠΩΝ 2021 (ΓΥΜΝΑΣΙΟ)
1ο ΚΕΙΜΕΝΟ
Τα παιδικά μου παιχνίδια
Το Δημοτικό το τέλειωσα στο Αργοστόλι. Εκεί το πιο σοβαρό παιχνίδι για τα αγόρια ήταν οι συμμορίες. […] Από τα άλλα παιχνίδια θυμάμαι τις αμάδες, τον Καραγκιόζη και τα γραμματόσημα. […]
Η ιστορία με τα γραμματόσημα έχει ως εξής: Κάποιο απόγευμα, καθώς παίζαμε στην πλατεία του Μέτελα, πλάι στο γιαλό, μια κυρία μάς φώναξε απ' το παράθυρο του σπιτιού της και μας κάλεσε ν'ανεβούμε να μας κεράσει τσάι με βουτήματα. Όλη η παρέα, θα 'μαστε τέσσερις πέντε, ανεβήκαμε γρήγορα τις σκάλες που οδηγούσαν στο διαμέρισμα της μυστηριώδους κυρίας. Τη θυμάμαι ακόμη, καθώς είχε τα άσπρα της μαλλιά χτενισμένα προσεκτικά προς τα πίσω σε κότσο, με πρόσχαρο, ευγενικό πρόσωπο. Εκείνο που με εντυπωσίασε ήταν το επίσημο φόρεμά της και οι ευγενικοί της τρόποι. Μας έβαλε να καθίσουμε γύρω γύρω από ένα μεγάλο καρυδένιο τραπέζι και σε λίγο έφτασε με τα σερβίτσια, το τσάι, τα βούτυρα, τις μαρμελάδες και τα βουτήματα. Όλα, φυσικά, ήταν ευρωπαϊκά, από το εξωτερικό, μιας και ήταν, όπως οι περισσότερες από το Αργοστόλι, γυναίκα και μάνα καπετάνιου. Μας περιποιόταν με μεγάλη στοργή και φαινόταν καθαρά πως έπαιρνε χαρά απ' τα χαρούμενα πρόσωπά μας...
Όταν τελειώσαμε και ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, τότε, προφανώς για να παρατείνει την παρουσία μας, έβγαλε απ' το κομοδίνο ένα μεγάλο ξύλινο κουτί ζωγραφιστό, το τοποθέτησε στο τραπέζι και το άνοιξε. Δεκάδες πολύχρωμα γραμματόσημα μαγέψανε τα μάτια μας. «Κάθε φορά που θα έρχεστε, θα σας κάνω δώρο από δέκα γραμματόσημα στον καθένα».
Εγώ, αμέσως μετά, αγόρασα ένα χοντρό τετράδιο και άρχισα να κατατάσσω τα γραμματόσημά μου κατά χώρα και κατά σειρά. Μυήθηκα στα μυστικά του συλλέκτη και θυμάμαι ότι κάθε μέρα μετά το σχολείο και πριν βγω στη γειτονιά για να παίξω ήμουν καθισμένος μπροστά στην αγαπημένη μου συλλογή τουλάχιστον για μία ώρα. Διατήρησα αυτή τη μανία έως ότου τελείωσα το Γυμνάσιο. Σήμερα το τετράδιο αυτό –δώρο στα εγγόνια μου– βρίσκεται φυλαγμένο στο σπίτι της κόρης μου της Μαργαρίτας.
Μίκης Θεοδωράκης, «Τα παιδικά μου παιχνίδια», από το βιβλίο Χάριν παιδιάς, σε επιμέλεια Ιουλίτας Ηλιοπούλου, εκδ. Ίκαρος
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
- Για ποιο λόγο η κυρία έδειξε στα παιδιά το κουτί με τα γραμματόσημα;
Α. για να τους δείξει τα σπάνια γραμματόσημα από το εξωτερικό που περιείχε η συλλογή
Β. για να τους κάνει να αγαπήσουν τον φιλοτελισμό
Γ. για να τους κάνει να ξανάρθουν στο σπίτι της
Δ. για να τους τα κάνει δώρο
2. Πώς θα χαρακτηρίζατε την κυρία της ιστορίας;
Α. ευγενική
Β. μόνη
Γ. πρόσχαρη
Δ. όλα τα παραπάνω
3. να μας κεράσει τσάι με βουτήματα: η πρόταση φανερώνει
Α. αιτία
Β. σκοπό
Γ. συμπέρασμα
Δ. αποτέλεσμα
4. Η εξαφάνιση του σκύλου έγινε κάτω από ……………………………………..συνθήκες: να συμπληρώσετε την παρακάτω πρόταση με τον σωστό τύπο της λέξης.
Α. μυστηριώδης
Β. μυστηριώδες
Γ. μυστηριώδεις
Δ. μυστηριώδη
5. Ποια από τις παρακάτω φράσεις ΔΕΝ ταιριάζει με τις υπόλοιπες;
Α. μας φώναξε
Β. μας έβαλε
Γ. μας περιποιόταν
Δ. πρόσωπά μας
6. Τη θυμάμαι ακόμη, καθώς είχε τα άσπρα της μαλλιά χτενισμένα προσεκτικά προς τα πίσω σε κότσο, με πρόσχαρο, ευγενικό πρόσωπο. Εκείνο που με εντυπωσίασε ήταν το επίσημο φόρεμά της και οι ευγενικοί της τρόποι. Στο απόσπασμα κυριαρχεί:
Α. η αφήγηση
Β. η περιγραφή
Γ. ο πλάγιος λόγος
Δ.. το ασύνδετο σχήμα
7. πως έπαιρνε χαρά απ' τα χαρούμενα πρόσωπά μας...: η πρόταση είναι
Α. ερωτηματική
Β. αναφορική
Γ. ειδική
Δ. εναντιωματική
8. άρχισα να κατατάσσω τα γραμματόσημά μου: ποια από τις παρακάτω λέξεις είναι συνώνυμη;
Α. καταγράφω
Β. καταχωρίζω
Γ. τακτοποιώ
Δ. ταξινομώ
9.Μυήθηκα στα μυστικά: η φράση σημαίνει
Α. συμμετείχα στα μυστικά
Β. αποκάλυψα τα μυστικά
Γ. έγινα γνώστης των μυστικών
Δ. διδάχθηκα τα μυστικά
10. Σε ποια από τις παρακάτω φράσεις ΔΕΝ υπάρχει επίρρημα;
Α. ανεβήκαμε γρήγορα
Β. χαρούμενα πρόσωπα
Γ. φαινόταν καθαρά
Δ. προφανώς για να παρατείνει
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
1-Γ
2-Δ
3-Β
4-Γ
5-Δ
6-Β
7-Γ
8-Δ
9-Γ
10-Β
2ο ΚΕΙΜΕΝΟ
Ενδεικτικά θέματα Νεοελληνικής Γλώσσας για τη δοκιμασία εισαγωγής στα Πρότυπα Γυμνάσια
Γρ. Ξενόπουλος, ‘’Αυτοβιογραφία’’
Α. ΚΕΙΜΕΝΟ
Στο βάθος του περιβολιού, κάτω από μια κληματαριά και πλάι στο κομμένο κυπαρίσσι, υπήρχε ένα χαμηλό πέτρινο τραπέζι και πίσω του ένας πέτρινος χτιστός πάγκος. Αυτό το μέρος το λέγαμε ‘’Τράπεζα’’, και τα παιδιά το προτιμούσαμε για τα παιγνίδια μας και τις κουβέντες. Η μητέρα μου όμως αγαπούσε να κάθεται στη μέση του περιβολιού, κάτω από μια μεγάλη γιασεμιά, που ήταν η αγαπημένη της. Τα δειλινά του καλοκαιριού, όταν η γιασεμιά ευωδίαζε κάτασπρη, εκεί δεχόταν τις φίλες της.
Τα παιδικά μου χρόνια, όσο δεν πήγαινα σχολείο ή όταν είχα διακοπές, στο περιβόλι περνούσα τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Ακόμα και το χειμώνα, με το κρύο, όταν δεν έβρεχε, έβγαινα να τρέξω ή να παίξω εκεί. Και το καλύτερό μου παιγνίδι ήταν μια κούνια, που κρεμόταν από μια μεγάλη λεμονιά. Μα και στις ‘’περγουλιές’’ ανέβαινα να κάνω γυμναστική, όπως σε δίζυγο ή μονόζυγο, και στα ψηλά δέντρα σκαρφάλωνα, είτε για να φάω φρούτα, είτε απλώς για διασκέδαση, και στα στρατόνια έκανα ‘’δρόμους’’ παραβγαίνοντας με την Ήρα, τη μεγάλη μαύρη σκύλα μας.
Άλλοτε επιθεωρούσα τα φυτά, που μου άρεσε να παρακολουθώ την ανάπτυξή τους, να βλέπω από κοντά τα ‘’μυστήριά’’ τους ή κυνηγούσα πεταλούδες, ζήνες και άλλα έντομα, όσα τουλάχιστον δεν τα σιχαινόμουν ή δεν τα φοβόμουν. Μια φορά, καθώς κουνιόμουν τρελά, χτύπησα στον κορμό της λεμονιάς κι έσπασα το κεφάλι μου. Και κάποτε τρέχοντας έπεσα και έσπασα το πόδι μου. Άλλα δυστυχήματα δε θυμάμαι. Από μικρός φαίνεται, ήμουν προσεχτικός, όπως είμαι και τώρα.
Είναι μεγάλο σχολείο για ένα παιδί ένα περιβόλι. Κι ο δρόμος βέβαια, αλλ’ αυτός είναι σχολείο για τη ζωή, ενώ το περιβόλι είναι για τη φύση. Εκεί μέσα γνωρίστηκα με το φυτικό και ζωικό κόσμο, μ’ όλες τις εποχές του χρόνου, με τη διαφορετική εικόνα που παρουσίαζε στην καθεμιά το περιβόλι κι εκεί μέσα ένιωσα την πρώτη λύπη απ’ τον ύπνο, τη νέκρωση της φύσης το χειμώνα, και την πρώτη χαρά και αναβίωσή της, την άνοιξη. Εκεί μέσα ακόμη, μυήθηκα στη γεωργία και στην καλλιέργεια …
Β. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
- όταν ο συγγραφέας λέει ‘’Τράπεζα’’ εννοεί :
- Α. Τον χώρο, όπου γίνονται χρηματικές συναλλαγές
- Β. την τραπεζαρία ενός μοναστηριού
- Γ. ένα πολύ μεγάλο τραπέζι στο σπίτι του
- Δ. ένα πέτρινο τραπέζι με παγκάκι στον κήπο
- Με τη φράση ‘’μυήθηκα στη γεωργία και στην καλλιέργεια’’ εννοεί πως εκεί :
- Α. αποφάσισε να γίνει γεωργός
- Β. κατάλαβε ότι έβρισκε ενδιαφέρον στις αγροτικές εργασίες
- Γ. έμαθε τα μυστικά της γεωργίας και της καλλιέργειας
- Δ. παρατήρησε τις αλλαγές της φύσης
- Ο συγγραφέας προτιμάει να περνάει τον χρόνο του στο περιβόλι αντί να πηγαίνει στο σχολείο ;
- Α. Ναι, γιατί εκεί μαθαίνει πιο ενδιαφέροντα πράγματα
- Β. Όχι, γιατί περισσότερα για τη ζωή μαθαίνει στον δρόμο
- Γ. Όχι, απολαμβάνει όσα του προσφέρει το περιβόλι, χωρίς να συγκρίνει
- Δ. Ναι, γιατί στο περιβόλι παίζει με τους φίλους του
- Ο συγγραφέας σιχαινόταν τα ζώα του κήπου
- Α. Ναι, όλα
- Β. Μόνο τα έντομα
- Γ. Μόνο μερικά έντομα
- Δ. Όχι
- ‘’Τα δειλινά’’ ποια ώρα της ημέρας είναι :
- Α. νωρίς το μεσημέρι
- Β. νωρίς το απόγευμα
- Γ. νωρίς το βράδυ
- Δ. αργά το βράδυ
- Στη φράση ‘’Άλλοτε επιθεωρούσα τα φυτά’’, η λέξη επιθεωρούσα σημαίνει :
- Α. παρατηρούσα
- Β. διερευνούσα
- Γ. κοιτούσα
- Δ. επιτηρούσα
- Η λέξη ‘’παραβγαίνοντας’’ έχει την ίδια ρίζα με τη λέξη :
- Α. παρατηρώ
- Β. παραβιάζω
- Γ. βγαίνω
- Δ. βάζω
- Το επίθετο ‘’κάτασπρη’’ :
- Α. έχει συγκριτικό και υπερθετικό βαθμό
- Β. έχει μόνο συγκριτικό βαθμό
- Γ. έχει μόνο υπερθετικό βαθμό
- Δ. δεν έχει παραθετικά
- Στη φράση : ’’καθώς κουνιόμουν τρελά’’, η λέξη τρελά είναι :
- Α. επίθετο
- Β. επίρρημα
- Γ. ουσιαστικό
- Δ. μετοχή
- ‘’η γιασεμιά ευωδίαζε κάτασπρη’’ : η ίδια πρόταση σε εξακολουθητικό μέλλοντα θα ήταν :
- Α. ‘’η γιασεμιά θα ευωδιάσει κάτασπρη’’
- Β. ‘’η γιασεμιά θα είχε ευωδιάσει κάτασπρη’’
- Γ. ‘’η γιασεμιά θα ευωδιάζει κάτασπρη’’
- Δ. ‘’η γιασεμιά θα έχει ευωδιάσει κάτασπρη’’
- Στην πρόταση ‘’Είναι μεγάλο σχολείο για ένα παιδί ένα περιβόλι’’, η λέξη σχολείο είναι :
- Α. Υποκείμενο στο ρήμα ‘’είναι’’
- Β. Αντικείμενο στο ρήμα ‘’είναι’’
- Γ. Κατηγορούμενο στο υποκείμενο του ρήματος ‘’είναι’’
- Δ. Επιθετικός προσδιορισμός στη λέξη ‘’μεγάλο’’
- Στη φράση ‘’Κι ο δρόμος βέβαια, αλλ’ αυτός είναι σχολείο για τη ζωή, ενώ το περιβόλι είναι για τη φύση’’, η λέξη περιβόλι είναι :
- Α. Υποκείμενο στο ρήμα ‘’είναι’’
- Β. Αντικείμενο στο ρήμα ‘’είναι’’
- Γ. Επιρρηματικός προσδιορισμός τόπου
- Δ. Κατηγορούμενο στο Υποκείμενο του ρήματος ‘’είναι’’
- Στη φράση ‘’Και το καλύτερό μου παιγνίδι ήταν μια κούνια, που κρεμόταν από μια μεγάλη λεμονιά’’, η λέξη κούνια είναι :
- Α. Υποκείμενο στο ρήμα ‘’ήταν’’
- Β. Αντικείμενο στο ρήμα ‘’ήταν’’
- Γ. Κατηγορούμενο στο Υποκείμενο του ρήματος του ‘’ήταν’’
- Δ. Επιθετικός προσδιορισμός στο ‘’μια’’
3ο ΚΕΙΜΕΝΟ
ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ
Ψιχάλιζε και πήρε να νυχτώνει πια. Το παιδί έπαιζε ακόμη κάτω από το χαμηλό σκελετωμένο δέντρο. Είχε πιαστεί σ’ ένα κλαδί τεντώνοντας τ’ αδύναμα χέρια του και προσπαθούσε να κάνει μια τούμπα. Έτσι κάνανε τα πιο μεγάλα παιδιά, όταν σχολάγανε απ’ το σχολειό και περνάγανε κάτω απ’ αυτό το δέντρο. Κρεμόντουσαν στα κλαριά του, κάνανε τούμπες, τραμπαλίζονταν πέρα δώθε κι ήταν να θαυμάζει κανείς πώς σήκωνε τόσο βάρος και τόσο βάσανο αυτό το αδύναμο δεντράκι με τα σκονισμένα φύλλα και το γέρικο, σάπιο κορμό.
Φιστικιά ήτανε, θαρρώ, όμως ποτέ δεν είχε κάνει φιστίκια σ’ αυτήν εδώ την περιοχή, που όταν φούσκωνε η θάλασσα ξέρναγε πάνω στη στεριά λάδια, πετρέλαια και τσιμεντόσκονη. Όταν έβρεχε πάλι, οι δρόμοι πλημμυρίζανε σκουπίδια, που κατεβαίνανε με σούσουρο κατά τη θάλασσα. Η βροχή ήτανε καλή, γιατί ξέπλενε τα σπίτια, τις αυλές, τις ταράτσες από την τσιμεντόσκονη και τη μαύρη καπνιά απ’ τα εργοστάσια, που κατακαθότανε μαλακά και ύπουλα πάνω στα σπίτια, στις φυλλωσιές των λιγοστών δέντρων και στα πλεμόνια των ανθρώπων.
Η βροχή άρχισε να δυναμώνει τώρα και το παιδί έκανε μια στερνή προσπάθεια να σκαρφαλώσει στο δέντρο, αλλά δεν τα κατάφερε πάλι κι έπεσε κατάχαμα. Ανασηκώθηκε, έτριψε τα γόνατά του με την παλάμη του, κοίταξε μια στιγμή ανήσυχα ψηλά τον ουρανό κι έκανε να πάει κατά το σοκάκι.
Ήτανε δεν ήτανε πέντε έξι χρονών, αδύνατο, με μια μακριά φανέλα κι ένα πρόσωπο σαν να το ’χανε βάψει με λάσπη. Μόνο τα μάτια του λαμπυρίζανε ανήσυχα, όλο εξυπνάδα και πονηριά.
Κείνη την ώρα, στη γωνιά παρουσιάστηκε η γιαγιά, η κυρά-Γιωργιώ, με τα μαύρα της σκουτιά1, το τσεμπέρι2 της και τη μακρουλή της μύτη.
- Πού ’σαι βρε; έμπηξε μια φωνή. Τσακίσου γρήγορα, μην πουντιάσεις! Δε βλέπεις που βρέχει; Αχ, διάολε!
Τον άρπαξε από το χέρι και τον έσυρε κοντά της. Του χούφτιαξε το κεφάλι και του ψαχούλεψε τους ώμους.
- Μούσκεμα έγινες! Πανάθεμά σε… Μόλις γυρίσω την πλάτη μου το σκας… Τώρα που θα ’ρθει ο πατέρας σου, θα τις φας πάλι…
Ο πατέρας δούλευε στο μεγάλο εργοστάσιο που το λέγανε και «στοιχειό». Ο μικρός Νικήτας δεν ήξερε τι πάει να πει «στοιχειό». Μια φορά που ρώτησε τη γιαγιά, του είπε:
-Να, στοιχειό ειν’ αυτό που τρώει τους ανθρώπους!
Αυτό όμως δεν μπορούσε να το καταλάβει ο μικρός Νικήτας, γιατί ο πατέρας του κάθε μέρα χωνότανε μέσα στο στοιχειό και κάθε βράδυ ερχότανε στο σπίτι.
Η αλήθεια, αλλιώς έφευγε το πρωί κι αλλιώς γύριζε το βράδυ. Το βράδυ γύριζε αποσταμένος3, βαρύς κι ασήκωτος, και ο Νικήτας άρχισε να πιστεύει μέσα του πως όλη τη μέρα το «στοιχειό» τον έτρωγε σιγά-σιγά. Έτσι κάθε βράδυ τον κοίταζε καλά καλά, να ιδεί πού τον είχε δαγκώσει!
Η μάνα δούλευε σ’ άλλο εργοστάσιο κι ερχότανε κι αυτή το ίδιο αποσταμένη, όμως έβρισκε τη δύναμη να τον σηκώσει ψηλά, να τον φιλήσει σταυρωτά, να τον χαϊδολογήσει και να τον σφίξει δυνατά πάνω της.
Σιγά σιγά άρχισε να γαληνεύει και να γλαρώνει4. Καθώς τον έπαιρνε ο ύπνος ένιωθε να βυθίζεται σε μια γαλάζια λαμπερή θάλασσα κι ύστερα να κάνει τούμπες στο σκελετωμένο δέντρο της παραλίας, που ’χε μεταμορφωθεί σ’ ένα καταπράσινο φουντωτό δέντρο, γιομάτο πορτοκάλια.
Νότης Περγιάλης
- Ποια από τις παρακάτω φράσεις δεν αληθεύει:
α. Ο πατέρας γύριζε κουρασμένος και ανόρεχτος το βράδυ.
β. Η μητέρα επέστρεφε κι αυτή κουρασμένη και χωρίς όρεξη να ασχοληθεί με τον Νικήτα.
γ. Η γιαγιά φρόντιζε τον Νικήτα όσο απουσίαζαν οι γονείς του στη δουλειά τους.
δ. Ο Νικήτας αντέγραφε στις συμπεριφορές τους τα μεγαλύτερα παιδιά.
- Ο Νικήτας στον ύπνο του:
α. καθόταν στην παραλία και κοιτούσε τους γλάρους.
β. έτρωγε ζουμερά πορτοκάλια.
γ. κολυμπούσε σε γαλάζια θάλασσα.
δ. έπαιζε στην αμμουδιά με τους φίλους του.
- Σύμφωνα με την ερμηνεία της γιαγιάς «στοιχειό είναι αυτό που τρώει τους ανθρώπους». Χαρακτήριζε με αυτό τον όρο το εργοστάσιο γιατί:
α. ο πατέρας γυρνούσε τραυματισμένος κάθε βράδυ από την εργασία του.
β. ο πατέρας λόγω της μεγάλης κούρασης έχανε σιγά σιγά την όρεξη του για τη ζωή.
γ. η γιαγιά αγαπούσε τα παραμύθια με στοιχειά και δράκους.
δ. ο χώρος του εργοστασίου ήταν στοιχειωμένος από τα παλιά χρόνια.
- Στο κείμενο αναφέρεται ότι ο πατέρας γύριζε το βράδυ «βαρύς και ασήκωτος». Η φράση αυτή λειτουργεί ως:
α. μεταφορά.
β. προσωποποίηση.
γ. παρομοίωση.
δ. αντίθεση.
- «Στερνή προσπάθεια»: Σημειώστε τη λέξη που έχει την ίδια σημασία:
α. δύσκολη.
β. επικίνδυνη.
γ. τελευταία.
δ. ανεπαρκής.
- Το ρήμα «τσακίσου» βρίσκεται στην έγκλιση:
α. Προστακτική παθητικής φωνής.
β. Οριστική παθητικής φωνής.
γ. Υποτακτική ενεργητικής φωνής.
δ. Προστακτική ενεργητικής φωνής.
- «Φιστικιά ήτανε…». Η λέξη φιστικιά λειτουργεί ως:
α. Υποκείμενο.
β. Αντικείμενο.
γ. Κατηγορούμενο.
δ. Κανένα από τα παραπάνω.
- «…το «στοιχειό» τον έτρωγε σιγά σιγά…». Η λέξη τον είναι:
α. άρθρο.
β. αντωνυμία.
γ. σύνδεσμος.
δ. μόριο.
- Το ρήμα «παρουσιάστηκε» βρίσκεται στην :
α. οριστική παρατατικού ενεργητικής φωνής.
β. οριστική αορίστου ενεργητικής φωνής.
γ. οριστική παρατατικού παθητικής φωνής.
δ. οριστική αορίστου παθητικής φωνής.
- «Κρεμόντουσαν στα κλαριά του, κάνανε τούμπες, τραμπαλίζονταν πέρα δώθε…». Στη φράση αυτή η σύνδεση των προτάσεων γίνεται με:
α. με παρατακτική σύνδεση.
β. με υποτακτική σύνδεση.
γ. με ασύνδετο σχήμα.
δ. με κανένα από τους παραπάνω τρόπους.
4ο ΚΕΙΜΕΝΟ
Ο πιο δυνατός από όλους
Παραμύθι από την Ινδία
Μια φορά κι έναν καιρό ένας παντοδύναμος μάγος, την ώρα που κολυμπούσε στο ποτάμι, είδε ένα ποντικάκι που κόντευε να πνιγεί. Το τράβηξε από το νερό και το μεταμόρφωσε σε μια ωραία κοπέλα. Τόσο ωραία που ο μάγος σκέφτηκε να της βρει τον καταπληκτικότερο γαμπρό.
-Παντρέψου τον ήλιο, είπε στο κορίτσι
-Όχι, δεν θα παντρευτώ τον ήλιο, απάντησε εκείνη. Δεν έχει πόδια, αλλά μονάχα πύρινα χέρια. Όλη μέρα γυρίζει τον κόσμο και το βράδυ εξαφανίζεται. Κι έπειτα, έχει κιόλας δύο γυναίκες, το φως και τη σκιά.
-Μα ο ήλιος είναι ο πιο δυνατός!, φώναξε ο μάγος.
-Όχι, δεν είμαι ο πιο δυνατός, τον διέκοψε ο ήλιος. Το σύννεφο είναι πιο δυνατό από μένα. Αν θέλει, μπορεί να με κρύψει!
-Παντρέψου ένα σύννεφο λοιπόν, είπε ο μάγος στο κορίτσι.
-Όχι, δεν θα παντρευτώ ένα σύννεφο. Είναι μαύρο και γεμάτο νερό. Κανείς δεν αγαπάει τα σύννεφα, γιατί υγραίνουν ό,τι αγγίζουν. Κι έπειτα, το σύννεφο έχει μια τρομερή κόρη, την αστραπή.
-Μα το σύννεφο είναι το πιο δυνατό!, παρατήρησε ο μάγος.
-Όχι, δεν είμαι το πιο δυνατό, τον διέκοψε το σύννεφο. Ο άνεμος είναι πιο δυνατός. Αν θέλει, μπορεί φυσώντας να με διώξει.
-Παντρέψου λοιπόν τον άνεμο, πρότεινε ο μάγος στο κορίτσι.
-Όχι, δεν θα παντρευτώ τον άνεμο. Τρέχει πάντα πίσω από κάτι, ενοχλεί τον κόσμο, σπάζει και ξεραίνει ό,τι αγγίζει.
-Μα ο άνεμος είναι ο πιο δυνατός!, επέμενε ο μάγος.
-Όχι, δεν είμαι ο πιο δυνατός. Ο λόφος είναι πιο δυνατός. Όταν πέφτω πάνω του, καταλήγω πάντα να γίνω κομμάτια.
-Παντρέψου, λοιπόν, τον λόφο!
-Όχι, δεν θα παντρευτώ τον λόφο. Δεν είναι καμωμένος παρά από πέτρες και θάμνους. Τι να κάνω με τον λόφο;, απάντησε το κορίτσι.
-Μα ο λόφος είναι ο πιο δυνατός!, είπε ο μάγος.
-Όχι, δεν είμαι ο πιο δυνατός. Ο αδελφός Ποντικός είναι ο πιο δυνατός. Μπορεί να με ροκανίσει, αν θέλει, και να με κάνει να γκρεμιστώ!
-Τότε θα παντρευτείς τον αδελφό Ποντικό;, ρώτησε ο μάγος.
-Ναι, απάντησε το κορίτσι και γέλασε στον ποντικό με τα δυνατά και μυτερά δόντια και με τα κόκκινα ματάκια.
Τότε ο μάγος μεταμόρφωσε ξανά το κορίτσι σε ποντικίνα κι αυτή έτρεξε γρήγορα στον κάμπο με τον αγαπημένο της ποντικό.
Παραμύθια απ’ όλο τον κόσμο, Α΄ τόμος, επιμέλεια Gianni Rodari, εκδ. Gutenberg
Άσκηση
Να κυκλώσετε τη σωστή απάντηση στις παρακάτω ερωτήσεις.
- Γιατί ο μάγος ήθελε να παντρέψει το κορίτσι με τον πιο δυνατό γαμπρό;
Α. Γιατί το κορίτσι κινδύνευε
Β. Γιατί της άξιζε
Γ. Γιατί του το ζήτησε
Δ. Γιατί της είχαν κάνει μάγια
- Ποιες ήταν οι γυναίκες του Ήλιου;
Α. Η μέρα και η νύχτα
Β. Η αστραπή και η βροντή
Γ. Η σελήνη και η Γη
Δ. Το φως και η σκιά
- Ποια είναι η Αστραπή;
Α. Η γυναίκα του Μάγου
Β. Μια τρομερή κόρη
Γ. Η σύντροφος του Σύννεφου
Δ. Αντίζηλος του όμορφου κοριτσιού
- Ο άνεμος είναι πιο δυνατός από:
Α. Τον ήλιο
Β. Τον ποντικό
Γ. Τον λόφο
Δ. Τον μάγο
- Στο τέλος, το κορίτσι
Α. επιστρέφει σπίτι του
Β. επιστρέφει στον λόφο
Γ. επιστρέφει στην αρχική του μορφή
Δ. επιστρέφει το νερό που δανείστηκε
- Ποια χαρακτηριστικά έχει ο αδελφός Ποντικός
Α. Έχει κόκκινα ματάκια
Β. Έχει μικρά δοντάκια
Γ. Έχει δυνατά ποδαράκια
Δ. Έχει μυτερά νυχάκια
- Η συνοπτική προστακτική του υπογραμμισμένου ρήματος διέκοψε είναι:
Α. διέκοψε
Β. διέκοψες
Γ. διάκοψες
Δ. διάκοψε
- 8. Ο χρόνος και η έγκλιση του υπογραμμισμένου ρήματος επέμενε είναι:
Α. Αόριστος και Οριστική
Β. Αόριστος και Προστακτική
Γ. Παρατατικός και Οριστική
Δ. Ενεστώτας και Οριστική
- Ο χρόνος και η έγκλιση του υπογραμμισμένου ρήματος παντρέψου είναι:
Α. Αόριστος και Προστακτική
Β. Αόριστος και Οριστική
Γ. Παρατατικός και Οριστική
Δ. Αόριστος και Υποτακτική
- Ποια είναι η σημασία της υπογραμμισμένης λέξης καμωμένος, όπως τη συναντάτε στο κείμενο;
Α. Λερωμένος
Β. Φτιαγμένος
Γ. Γεμάτος
Δ. Καλυμμένος