Υποκείμενο
Α. Ως Υποκείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί
- Ουσιαστικό
- Αντωνυμία
- Επίθετο
- Αριθμητικό
- Επιθετικοί μετοχή
- Απαρέμφατο ( έναρθρο - προσωπική σύνταξη ) (άναρθρο - απρόσωπη σύνταξη)
- Φράση ή λέξη με άρθρο ( επίρρημα , ρήμα, άκλιτη λέξη, εμπρόθετος προσδιορισμός )
- δευτερεύουσα πρόταση
- εμπρόθετος προσδιορισμός
- εἰς, ἀμφί, περί, ὡ, (ἑς) + αιτιατική - ποσό κατά προσέγγιση / χρόνος
- ἐπί + αιτιατική - τοπική έκταση
- κατά + αιτιατική - χωρισμὀς
- προς + αιτιατική - χρόνος
- υπέρ + αιτιατική - υπέρβαση του μέτρου ή ορίου
Β. Το υποκείμενο μπορεί να παραλείπεται
- όταν εννοείται εύκολα από την κατάληξη του ρήματος
- όταν είναι γενικό και αόριστο ( τις = κάποιος, τινες = κάποιοι, οἱ ἂνθρωποι
Γ.
- Το υποκείμενο του προσωπικού ρήματος τίθεται σε ονομαστική
- Το υποκείμενο του απροσώπου ρήματος τίθεται
α. απαρέμφατο ( τελικό ή ειδικό )
β. δευτερεύουσα ονοματική πρόταση
- Το υποκείμενο του απαρεμφάτου τίθεται σε ονομαστική (ταυτοπροσωπία) και σε αιτιατική ( ετεροπροσωπία )
- Το υποκείμενο της μετοχής τίθεται στην ίδια πτώση , αριθμό, γένος και πτώση της μετοχής.
Δ. Το υποκείμενο κατά κανόνα συμφωνεί με το ρήμα κατά πρόσωπο και αριθμό
εκτός
Α. ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ
Το υποκείμενο είναι ουδετέρου γἐνους πληθυντικού αριθμού και το ρήμα βρίσκεται σε γ' ενικό πρόσωπο .
Β. ΣΧΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΟΥΜΕΝΟ (σπάνιο)
Το υποκείμενο είναι περιληπτική λέξη ( π.χ. πόλις, δῆμος, στρατός, πλῆθος, ἓκαστος) και το ρήμα μπορεί να βρίσκεται σε πληθυντικό αριθμό .
Ε. Πρόληψη Υποκειμένου
Όταν το υποκείμενο της δευτερεύουσας ονοματικής πρότασης προλαμβάνει και μπαίνει σε αιτιατική και μπαίνει ως αντικείμενο της κύριας πρότασης . Το αντικείμενο προέρχεται από πρόληψη του υποκειμένου και ονομάζεται αντικείμενο κατά πρόληψη . Η δευτερεύουσα πρόταση είναι το κανονικό αντικείμενο της κύριας . Μεταφράζουμε χωρίς να έχει συμβεί πρόληψη .